" തത് സത്യം, സ ആത്മ, തത്ത്വമസി ശ്വേതകേതോ "
അതാണ് സത്യം , അതാണ് ആത്മാവ് , അത് നീയാണ് . ഛാന്ദൊഗ്യതില്‌ ഇത് വായിച്ചപ്പോള്‍ മുതല്‍ ഞാന്‍ എന്‍റെ അസ്തിത്വത്തെ കുറിച്ച് സംശയാലുവാണ് . സത്യത്തില്‍ ആദി ശങ്കരന്‍ പറയുന്ന മായ അത്രയ്ക്കും ശക്തിയുള്ളതാണോ ?? എനിക്കറിയില്ല , പക്ഷേ ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു ലോകമുണ്ടെന്നും അവിടെ അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ പറ്റാത്ത വികാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു വിശ്വസിക്കനാനണനികിഷ്ടം . ഈ യാത്ര ഞാന്‍ ഒരുപാടു പ്രാവശ്യം ചെയ്തിട്ടുള്ള പോലെ തോന്നുന്നു . പക്ഷേ വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ടു തന്നെ എന്തിന് ?? എത്തി ചേരേണ്ട സ്ഥലത്തെക്കുറിച്ച് ബോബോധാവാനാനെങ്കില്‍ ഞാനിത് പണ്ടേ അവസാനിപ്പിച്ചേനെ ; ഇനിയും ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരുപാടു ചോദ്യങ്ങള്‍ ആണ് ഈ യാത്രയുടെ കാരണം , കാര്യം എപ്പോഴും ഒളിച്ചുകളിച്ചുകൊണ്ടെയിരിക്കും . എല്ലാ വഴികളും എതിചെരേണ്ടത് ഒരേ സ്ഥലത്ത് തന്നെ എന്നു നല്ല നിശ്ചയമുണ്ട് പക്ഷെ ഇതുവരെ ഒരു വഴിയും തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ എനിക്കായിട്ടില്ല , ഞാന്‍ അതിനു മിനക്കെട്ടില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി . ഇതിനു ഒരു മാറ്റം വേണമെന്നു തോന്നുന്നു കാരണം ഈ ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ചു മരിച്ച എല്ലാവരും അങ്ങിനെ തന്നെ ആയിരുന്നില്ലേ?
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ ആരാണെന്നെ പഠിപ്പിച്ചതെന്നറിയില്ല , പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാന്‍ സ്വപ്നങ്ങളേക്കാള്‍ ഉറങ്ങാനാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് , ആ ഉറക്കത്തിനിടയില്‍ മനസ്സിന്‍റെ താളം നിശ്ചലമാകുമെന്നും, ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന ലോകത്തില്‍ അറിയാതെ തന്നെ ഞാന്‍ എത്തി ചേരുമെന്നും എനിക്കറിയാം . ആ തിരിച്ചറിവാണ് ഓരോ ദിവസവും ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍ എന്നെ സഹായിക്കുന്നത് , അല്ലെങ്കില്‍ ഓരോ പകലും രാത്രി ഉറങ്ങാന്‍ വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പ് ആണെന്ന് പറയാം . ഒരിക്കല്‍ മടങ്ങി വരാത്ത ഒരു ഉറക്കത്തിലേക്ക് ഞാനും എല്ലാവരേയും പോലെ വഴുതി വീഴും , അപ്പോഴും നിങ്ങളല്ല , തീര്‍ക്കാതെ വച്ച കാര്യങ്ങളെ ഓര്‍ത്തു ഞാനാണ് കരയേണ്ടത് . ഈ ലോകത്തില്‍ ഒന്നും സുസ്ഥിരമല്ല ജനിച്ചാല്‍ മരിക്കണം ,മരണമില്ലെങ്കില്‍ പരിവര്‍തനമില്ല , മോക്ഷവുമില്ല . എല്ലാ കാര്യ കാരണങ്ങളും ഒരുതരം ആപേക്ഷികതയില്‍ ആണ് വര്‍ത്തിക്കുന്നത് . തുടക്കത്തില്‍ എത്തിച്ചേരാനുള്ള, ചെന്നവസനിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രത എല്ലാത്തിലും കാണാം . പക്ഷേ ഒന്നും അവസാനിക്കുന്നില്ല , അത് മറ്റൊന്നിന്‍റെ തുടക്കം മാത്രം എന്ന് എനിക്കിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നു . അത് പോലെ എന്‍റെ യുക്തി ചിന്തകളും , മനസ്സിനെ വരുതിയിലാക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളും ഇനിയും തുടരും .....
